SONO – fbs

Waktos nu tos tangtos, mangsa nu rumasa. Guligah rasa keur ngudag bagja.

Akwnulis.com | Pasteur. “Buru geura mandi Jang!!!”
Sora Ema ngagentraan, ningali Uing nu ngagojod kénéh, nangkeup guguling bari diharudum kampuh. “Sakedap Ma, rada rieut mastaka téh”

“Har, geuning teu ngeunah awak, cikan!” Tarang dicabak maké tonggong leungeun.

“Ah teu haneut teu sing, hudaaang!!!!”
Kampuh didudut, guguling ngacleng. Uing nyengir kuda, kusabab lain lawaneun, nya ngoréjat muru ka jamban.

Gejebur!!!
Segerr pisan.

“Jang ieu andukna” sora Ema hareupeun panto jamban.

Panto dipéléngékeun, “Hatur nuhun Ma”

Mandi bari hahariringan, teu poho dianggir jeung ngaruru. Duh nikmat pisan.

“Jang, bisi rék nyarap, bubuy sampeu jeung gula beureum geus sayagi yeuh”

“Muhun Ma!!!”

***

“Kang, tos réngsé ibakna?”
“Atos say, sakedap”
“Ieu tuang putra éé”
Soanten halimpu Ibu Negara éh pun bojo ngabubarkeun lamunan mencarkeun sawangan.

Bari ngaléngkah kaluar ti jamban, teu hilap ngadu’a, “Mugi Ema sareng Apa salawasna saréhat tur bagja di lembur singkur, Amiin.” (AKW).

Sayur Sop – fbs

Samangkok sayur sop diréncangan goréng hayam, raosss pisan.

#Fikmin

Teu pira, ukur sayur sop maké baso dibaturan goréng hayam jeung sambel goang. Tapi nu matak hébring nyaéta bisa mulangkeun deui panineungan, ngahirupkeun deui rasa jeung rupa basa harita.

Keur meumeujeuhna belekesentreng, sagala hayang nyaho istuning euweuh kasieun. Antukna hiji mangsa pasosoré tiporos di sisi gawir Leuwi Lutung, ngagulutuk nepi ka ngagejebur kana leuwi.

Mun euweuh Mang Osid nu keur nyawah mah jigana kari ngaran da tilelep, alhamdulillah ditangtayungan kéneh ku Gusti Alloh.

Digandong balik ka lembur, ibur budak kasép tigejebur. Ema jeung Apa hariweusweus bin tagiwur.

Nepi ka imah sagala diogo, kaasup dahareun. Nu sapopoé ukur kurupuk, sambel tarasi dicoél téspong jeung bonténg. Ayeuna Ema popolah, nyieun sayur sop maké baso jeung goréng hayam.

Rasa, seungit jeung haneutna sarua, ni’matna tos pasti karasa. Nuhun Ema, kanyaah salira ngiatkeun putra jumeneng tur panceg ngajalanan takdir di dunya. Bismillah. (AKW).

Nyaah Ka Indung

Nyaah ka indung mah utama, tapi cara jeung rupa tangtu kudu maké rumpaka.

“Huwaaaaaa…… huaaaaaa!!!” sora ema ngahudangkeun saimah-imah. Patinggurudug Enang, Enung jeung Ening ngaboro datangna sora. Kaciri indungna diuk dina risbang, nginghak balilihan. Enang rikat ngusapan tonggong, Enung meuseulan bitis jeung Ening nyusutan cipanon nu ngagarantung dina damis indungna.

“Tos ema teu kedah sedih, palaputra aya didieu ngajagian” Enang ngalelemu indungna. Ma Iroh kalah ngagoak bari nyekelan hapé nu ngajeblag poto Abah almarhum.

Enung mairan, “Insyaalloh Abah tos salamet di kalanggengan, urang kintun du’a waé ma” Enang jeung Ening unggeuk nyaluyuan.
Tapi Ma Iroh angger cirambay bari curukna tutunjuk kana layar hapé.

Teu lila Ma Iroh eureun ceurikna, tuluy nyarita bari dareuda, “Ari nyaraah ka kolot mah, buru eusian pulsa hapé ema atawa téthering, méh bisa muka yutub deui, tadi pareum pas keur kakagokna”

Teu talangké tiluanna lumpat ka enggon séwang-séwangan. Enang ngahurungkeun téthering, Enung jeung Ening meuli pulsa maké internét béngking. Ema Iroh répéh ceurikna. Tengah peuting jadi jempling deui. (Akw)