CIMAHI, akwnulis.com. Haneut dampal leungeun anjeun, matak kukurayeun. Ngageleser mapay urat pangharepan, ngalempengkeun pikir nu pasoléngkrah alatan nyanghareupan kanyataan nu teu sarua jeung kahayang.
Nyasar ti luhur tungtung buuk nepi kana tukangeun mumuncangan. Teu poho sapuluh ramo dipencét rada tararik, ceunah mah keur ngabenerkeun saluran nu mangpet kalimpudan gegedoh dosa. Laju dituluykeun, lantis euweuh nu kaliwat.
Sakabéh urat nu pajurawet jadi lempeng jiga tangtara baris, rapih bari répéh. Otak nu juwet ngadadak cékas, amigdala jeung néocortéx jadi balad, hirup sauyunan saidek sapihanéan.
Kitu deui leungeun jeung suku, teu pahili jeung hulu. Sanajan ari rejeki mah geus tangtu, teu bisa dihayang-hayang teu burung diembung-embung.
“Kumaha karaosna pih?”
“Alhamdulillah Mah, longsong jeung béngras deui”
Beungeutna diteuteup, anjeun tungkul bari ngiceupan, “Hayu atuh pih”
Peuting nu tingtrim ukur ngawagu. Kabita.(AKW).
Euuuuuhhhhh…. ieumah mun diteruskeun cerita dewasa, hehe
LikeLike
Ah sanes a, tiasa dongeng murangkalih oge.
LikeLike
🤩
LikeLike
Hehe.. Sabar
LikeLike