#Fikminbasasunda
Belewek… nyam.. nyam… lima ramo asup kabéh kana baham. Sangu konéng jeung lalawuh ngageleser kana tikoro, geus teu dicapék deui.
Bakakak hayam hideung direcah ku tiluan, semur endog digares teu nyésa. Pamungkas, urab, perkedél jeung kurupuk dibèakkeun. Sanyiru ledis ku tiluan, balakécrakan.
Ngahaja dalahar téh rurusuhan, da bisi kapanggih. Udud, endog atah, menyan jeung parukuyanna mah di teundeun da teu ngeunah didaharna.
“Euuu…” Teurab Si Entur ngajadikeun waspada. Teu diengkékeun, tiluan tingkoléséd ngajauhan tangkal kiara, baralik deui ka kobong pasantren bari susulumputan. Beuteung seubeuh, tengah peuting bisa dahar nu ngeunah pisan. Pungkilna hayam jeung ngerekesna kurupuk kacipta keneh… raos pisan tur haratis.
“Nuhun Mbah, sasajén simkuring katampi, mugi pamaksadan simkuring saénggalna ngawujud” Sora Mang Uju atoh, ningali sasajén keur sarat améh beunghar geus paburantak dihakan jurig. Nyembah bari maca jangjawokan.
Tangkal kiara seuri ningali manusa nu masih poékeun ku cocobi dunya.(AKW)
***
Catetan : Punten bilih saatos maos ieu seratan, teu mendak bahasan perkawis surabi. Kaleresan waé mikminna bari ngantri mésér surabi. Nuhun.
akwnulis 