Sataun Katukang

#FikminBasaSunda

Puasa nincak poé kadua, tapi geuning asa karasa beuki nalangsa. Lain pédah sahur jeung buka euweuh deungeunna, tapi nu asup kana baham diracek ku peujit geus leungit saripatina. Tinggal hampas kamelang nu meulit dina implengan. Ngahunyud minuhan uteuk, nutup kahayang jeung jadi pamalesan.

Kunyam kunyem du’a jeung salawat, pan keur diajar pasrah. Tapi angger wé ilang rasa jeung teu bisa. Teu bisa kawas taun kamari. Nyeri ati maratan langit. Nyiwit pingping susuganan ieu téh ngimpi. “Wadaaw nyeri anyiing” Ngagorowok bari carinakdak.

Dina mangsa buka, bakakak hayam jeung sambel goang ukur jadi pupulasan, sangu beureum panen kahiji teu jadi matak kataji. Lauk guramé, beunteur, jéngkol jeung dadar endog maké peuteuy, lain kabita tapi ngarakrak jiwa ngumbar cisoca.

Kasono teu bisa dipungpang, kahayang kudu laksana. Sanajan nyaho résikona. Lalaunan leumpang muru ka enggon, néangan salira. Muka wadah huntu palsu, bray.. salira imut bangun karunya. Bréh dina eunteung, beungeut kemong huntu ompong, tawéhwoh. (AKW).