#FiksiminiSunda
Lénglang jalan ngahudang kamelang. Tiis tingtrim nyelesep kana jajantung. Rasa rumasa nyeblak teu loba carita. Kakeueung nganteur kahayang nu tacan kacumponan.
Leungeun sampulur nu ti tadi nyangsaya dina lahunan, ayeuna ukur lamunan. Ngiles seungitna leungit rupana, dibulen mongkléngna peuting.
Tapak lacak laku lampah, ngagambar atra dimana jeung iraha. Sosonoan jeung anjeun, sanajan judulna dosa tapi dikeureuyeuh, da geuning raos atuda.
Ayeuna sadayana janten matak sagalanan baruntak. Padahal teu loba kecap nu jadi ucap, ukur sakalimah nu ngajadikeun amarah, “Enéng telat Kang!.”
Asa ngajelebèt kana mamaras,
“Naha ayeuna bébéjana?”
“Pan ceunah geus tarapti?”
“Boa-boa ukur ékting?”
Pagaliwota panyangka gancang diropéa ngarah teu jadi carita, komo deui asup mèdia. Anjeun ngoléséd bangun surti, ngécagkeun bangbaluh teu loba ngarahuh. Didieu, di batas jalan tol Km123 Cipali, anjeun nyangsaya salilana. (AKW).
akwnulis 